Οδοιπορικό στην Αχαϊα ΙΙ

Η πόλη της Πάτρας
www.tsigris.gr

Η πρωτεύουσα του νομού, η Πάτρα, είναι μία από τις πιο όμορφες πόλεις της Ελλάδας. Πόλη με εξαιρετική ρυμοτομία, πλατιά προκυμαία και ωραίες πλατείες. Στα νοτιοανατολικά εκτείνεται ο ορεινός όγκος του Παναχαϊκού, στα νότια ο Ερύμανθος και η πεδιάδα της Δυτικής Αχαΐας, στα βόρεια η Αιτωλοακαρνανία, στα δυτικά το ακρωτήρι του Αράξου και στο βάθος τα νησιά του Ιονίου, Κεφαλονιά, Ζάκυνθος και Ιθάκη. Συγκοινωνιακός κόμβος συνδέει τις πόλεις της Πελοποννήσου με την Αθήνα απ' την οποία απέχει 217 χιλιόμετρα. Με σύγχρονο λιμάνι απ' όπου διακινούνται πολλά εμπορεύματα, ενώ πορθμεία την συνδέουν με τις πόλεις της Νότιας Ιταλίας.

Η Πάτρα σχηματίστηκε από την ένωση τριών αγροτικών συνοικισμών (Αρόη, Άνθεια, Μεσάτις) των Μυκηναϊκών χρόνων και πήρε το όνομά της από τον Πατρέα, τον αρχηγό των Αχαιών που εγκαταστάθηκαν εδώ μετά τη δωρική κατάκτηση. Η αναδιοργάνωση της ομοσπονδίας των αχαϊκών πόλεων και η ίδρυση της Αχαϊκής Συμπολιτείας έφεραν την πόλη στο προσκήνιο, γνώρισε όμως πραγματική ακμή μετά το 146 π.Χ. Στη διάρκεια των Ρωμαϊκών Χρόνων γνώρισε την εύνοια πολλών Ρωμαίων αυτοκρατόρων και αποτέλεσε σημαντικό κοσμοπολίτικο κέντρο.

Στην πόλη δίδαξε και μαρτύρησε ο Απόστολος Ανδρέας (68 μ.Χ.). Στη Βυζαντινή περίοδο λεηλατήθηκε το 395 μ.Χ. από τους Γότθους και το 551 μ.Χ. δυνατός σεισμός προκάλεσε τεράστιες καταστροφές. Επιδρομές και λεηλασίες επιχειρήθηκαν και από Σλάβους, Σαρακηνούς και Βούλγαρους. Νέα οικονομική ακμή γνώρισε η Πάτρα μετά τον 9ο μ.χ. αιώνα κυρίως με την παραγωγή και επεξεργασία του μεταξιού. Η ακμή της συνεχίστηκε και μετά την κατάκτηση από τους Φράγκους και -παρά τις καταστροφές που γνώρισε στα κατοπινά χρόνια και τις λεηλασίες των Τούρκων που την κατάκτησαν το 1458- δεν έχασε τη σημασία της.

Από το 1828 που εκδιώχθηκαν και τα τελευταία λείψανα της τουρκο-αιγυπτιακής φρουράς από το Γάλλο στρατηγό Μεζόν, η Πάτρα γνώρισε νέα περίοδο ανάπτυξης. Σήμερα είναι συγκοινωνιακό, εμπορικό και τουριστικό κέντρο της Πελοποννήσου και συγχρόνως η τρίτη πόλη της Ελλάδος. Χωρίζεται στην Πάνω και την Κάτω Πόλη, έχει σωστή ρυμοτομία, με πλατείες και όμορφους κήπους και διατηρεί τις μνήμες από το παρελθόν.

Αξιοθέατα στο κέντρο της πόλης αποτελούν η πλατεία Γεωργίου Α', το Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων», αντίγραφο της Σκάλας του Μιλάνου και το κτίριο του Εμπορικού Συλλόγου «Ερμής», σχεδιασμένα από τον Τσίλερ. Σύμφωνα με τα ευρήματα των ανασκαφών η περιοχή αποτελούσε οικιστικό κέντρο στα Ρωμαϊκά Χρόνια, με επαύλεις και γυμναστήριο. Στην όμορφη πλατεία των "Ψηλών Αλωνίων" σώζεται αρχοντικό έργο του Τσίλερ. Από τις ανασκαφές έχει επισημανθεί η θέση της αρχαίας αγοράς (περιοχή ναού του Παντοκράτορα).

Σε καλή κατάσταση διατηρείται το Ρωμαϊκό Ωδείο στην πλατεία Αγίου Γεωργίου που χρονολογείται στα 160 μ.Χ. και παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με το Ωδείο της Αθήνας, αν και είναι προγενέστερο. Λίγο ψηλότερα βρίσκεται το Μεσαιωνικό Κάστρο το οποίο αποτελούσε προϊστορική ακρόπολη και δέχτηκε επανειλημμένες επισκευές και προσθήκες από την αρχαιότητα μέχρι την Τουρκοκρατία. Στην τοιχοδομία του υπάρχει ενσωματωμένο οικοδομικό υλικό από τους ναούς της Άρτεμης και της Αθηνάς, αρχιτεκτονικά λείψανα από προχριστιανικά οικοδομήματα, καθώς και αρχιτεκτονικά μέλη χριστιανικών ναών και κτισμάτων.

Στα αξιοθέατα της περιοχής περιλαμβάνεται η εκκλησία του Παντοκράτορα, που γνώρισε επανειλημμένες επισκευές και ήταν την περίοδο της Τουρκοκρατίας τζαμί, ενώ ο Μοροζίνης το μετέτρεψε σε εκκλησία του Αγίου Μάρκου (1687). Από τις μεγαλοπρεπέστερες εκκλησίες όχι μόνο της Πάτρας αλλά και όλης της Ελλάδας είναι η εκκλησία του Αγίου Ανδρέα, πολιούχου της πόλης. Δίπλα στη νέα εκκλησία σώζεται η παλιά βασιλική, στη νότια πλευρά της οποίας βρίσκεται η είσοδος του αγιάσματος του Αγίου Ανδρέα. Στην εκκλησία υπάρχουν βυζαντινές εικόνες, τμήμα από το σταυρό στον οποίο μαρτύρησε ο Απόστολος Ανδρέας και η κάρα του Αγίου.