ΔΝΤ

ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ
Λύση ή Αυτοχειρία;
www.tsigris.gr

Η απόφαση του Πρωθυπουργού και του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης για προσφυγή στο μηχανισμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταεμείου (ΔΝΤ) φαίνεται ότι έχει ήδη ληφθεί. Η επιστολή άλλωστε του Υπουργού Οικονομικών προλειαίνει το έδαφος για τη τελική ανακοίνωση.

Εν τω μεταξύ, και εν μέσω ασφυκτικών πιέσεων στην αγορά ομολόγων, τα κυβερνητικά στελέχη αναλώνονται στην οργάνωση της επικοινωνιακής τακτικής για το πως θα παρουσιαστεί η επώδυνη λύση. Μάλιστα, εμφανίζουν την προσφυγή στο ΔΝΤ ως εναλλακτικό δρόμο φθηνού δανεισμού για να ξεφύγουμε από τη μέγγενη της οικονομικής κρίσης, λησμονώντας ότι εκτός από το επιτόκιο, εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι οι όροι του δανείου.

Γιατί λοιπόν επιμένει η κυβέρνηση σε αυτή την επιλογή που υποθηκεύει το μέλλον της χώρας; Διότι απλώς απέτυχε παταγωδώς να διαχειριστεί αποτελεσματικά την κρίση. Όπως εύστοχα δήλωσε πρόσφατα από το Ναύπλιο ο Πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς: «Η κυβέρνηση μετέτρεψε την κρίση ελλείμματος σε κρίση δανεισμού».

Η κυβέρνηση -χωρίς σχέδιο για την οικονομία, αν και γνώριζε πολύ καλά τα πραγματικά μεγέθη, παρά τα όσα με υποκριτικό τρόπο υποστηρίζει- καθυστέρησε να πάρει τα αναγκαία μέτρα. Τα στελέχη της φλυαρούσαν ασύστολα, εξέφραζαν αντιφατικές θέσεις, αδυνατούσαν να κατανοήσουν τη λειτουργία των αγορών, αμαύρωναν με απαράδεκτο τρόπο την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.

Η αχαλίνωτη εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού ήταν στην πραγματικότητα η τιμωρία των αγορών για την αναξιοπιστία της κυβέρνησης και την ανυπαρξία έργου. Όχι μόνο δεν πήραν μέτρα ανάπτυξης για να κινηθεί η αγορά, αλλά κατάφεραν πλήγματα και στους πλέον κρίσιμους παραγωγικούς τομείς.

Ο Πρωθυπουργός ήταν ο πρώτος που μίλησε για το ΔΝΤ εισάγοντάς το στην ευρωπαϊκή ατζέντα. Ήταν ο ίδιος που είχε προτείνει, κατά δήλωσή του, τη συμμετοχή του ΔΝΤ στη συγκρότηση της τριμερούς επιτήρησης της Ελληνικής οικονομίας από τον περασμένο Δεκέμβριο. Στη συνέχεια μάλιστα θέλησε να το χρησιμοποιήσει ως μπλόφα για την Ε.Ε., παρά τη μάταιη προσπάθειά του να μας πείσει τώρα για το αντίθετο.

Τώρα, η κυβέρνηση αναζητά τη σωτηρία στις εντολές των ξένων οργανισμών, μη αναλογιζόμενη τις ευθύνες από την αποδοχή των προϋποθέσεων συνεργασίας μαζί τους. Προβάλει τα μειωμένα επιτόκια του ΔΝΤ, αποσιωπώντας ότι το πρόβλημα είναι οι όροι του δανεισμού. Μια ματιά στην εμπειρία της Ουγγαρίας, της Λετονίας και της Ρουμανίας θα μπορούσε να μας διδάξει πολλά.

Ακόμη και την ύστατη στιγμή υπάρχει εναλλακτικός δρόμος: Η κυβέρνηση να σοβαρευτεί και να προχωρήσει στις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές που έχει ανάγκη η οικονομία, ώστε να ξεπεράσουμε την κρίση με τις δικές μας δυνάμεις.