Κακοποίση Παιδιών

Σεξουαλική Κακοποίηση Παιδιών
www.tsigris.gr

«...Τα παιδιά σε όλο τον κόσμο είναι αθώα, ευάλωτα και δε μπορούν να επιβιώσουν μόνα τους. Είναι επίσης περίεργα, ενεργητικά και ελπίζουν. Ο χρόνος τους θα πρέπει να είναι γεμάτος χαρά και ειρήνη, παιχνίδι, μάθηση και ανάπτυξη. Το μέλλον τους θα πρέπει να κτίζεται μέσα σε πνεύμα αρμονίας και συνεργασίας. Η ζωή τους θα ωριμάζει καθώς θα διευρύνονται οι προοπτικές τους και θα κερδίζουν εμπειρίες...».

Παγκόσμια Διακήρυξη για την Επιβίωση,
Προστασία και Ανάπτυξη των Παιδιών (1990)

Από το σύνολο των εγκλημάτων σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης παιδιών (βλ. Άγγελος Α. Τσιγκρής: «Σεξουαλική Κακοποίηση του Παιδιού: Όψεις Κοινωνικού Ελέγχου», Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκουλα, Αθήνα-Κομοτηνή, 1999, σελ. 448), άλλα τιμωρούνται ως πλημμελήματα και άλλα ως κακουργήματα, άλλα προσβάλλουν το έννομο αγαθό της γενετήσιας ελευθερίας και άλλα αποσκοπούν στην οικονομική εκμετάλλευση της γενετήσιας ζωής, άλλα διαπράττονται από αγνώστους και άλλα από άτομα του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος, σε άλλα τα θύματα τραυματίζονται σωματικά και σε άλλα όχι.

Όμως, σε κάθε περίπτωση στα εγκλήματα αυτού του τύπου προσβάλλεται η ανηλικότητα και η αξιοπρέπεια του ατόμου και στιγματίζεται ανεξίτηλα ο ψυχικός και συναισθηματικός του κόσμος στην πιο τρυφερή ηλικία.

Τα κυριότερα εγκλήματα αυτής της κατηγορίας είναι ο βιασμός, η αιμομιξία, η αποπλάνηση παιδιών, η προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας, η κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια, η μαστροπεία, η σωματεμπορία και η πορνογραφία με θύματα παιδιά.

Θα δυσκολευόμασταν, άραγε, να απαντήσουμε αν μας έθεταν την ερώτηση: «Ποιο κατά τη γνώμη σας είναι το σοβαρότερο έγκλημα που θα μπορούσε να διαπράξει ένας δράστης εναντίον ενός και μόνου θύματος;».

Πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε ότι τα εγκλήματα βίας είναι από τα σοβαρότερα. Τα εγκλήματα σεξουαλικής βίας είναι ακόμη σοβαρότερα. Τα εγκλήματα σεξουαλικής βίας με θύματα παιδιά είναι τα πλέον σοβαρά περιστατικά βίας.

Παρότι η ζωή θεωρείται το πολυτιμότερο έννομο αγαθό, στις περιπτώσεις παιδιών θυμάτων είναι «προτιμότερο» να πέσουν θύματα ανθρωποκτονίας, παρά αιμομικτικού βιασμού. Η εξήγηση είναι απλή.

Στην πρώτη περίπτωση το παιδί πεθαίνει άπαξ, στη δεύτερη πεθαίνει κάθε μέρα, πρώτα οργανικά, στη συνέχεια συναισθηματικά, έπειτα κοινωνικά, με αποτέλεσμα ο λιγότερο επώδυνος θάνατος να είναι ο βιολογικός είτε αυτός επέλθει φυσιολογικά είτε επισπευσθεί από το ίδιο το θύμα.

Η ερευνητική προσέγγιση του φαινομένου της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης του παιδιού, η έρευνα στη σύγχρονη ελληνική νομολογία, η παρουσίαση των αποτελεσμάτων της διεθνούς έρευνας αναφορικά με τις συνέπειες που έχει η σεξουαλική κακοποίηση στα παιδιά και η καταγραφή των κυριότερων έργων της σύγχρονης διεθνούς και ελληνικής βιβλιογραφίας και αρθρογραφίας, μας καθιστά αισιόδοξους ότι η προσπάθεια αυτή θα συνεχιστεί και θα αποτελέσει κίνητρο και βοήθημα γι’ αυτούς που θα αποφασίσουν να προχωρήσουν την έρευνα στο συγκεκριμένο ζήτημα ένα βήμα πιο μπροστά και έναν πήχη πιο ψηλά, για χάρη αυτών που έρχονται και έχουν ανάγκη από τη φροντίδα και την αγάπη μας, για τα παιδικά μας όνειρα, γι’ αυτούς που δεν έπαψαν να ονειρεύονται, γι’ αυτούς που αισθάνονται ακόμη παιδιά, για τα Παιδιά του Κόσμου, για όλους εμάς.

Ελπίζω και εύχομαι ότι η επιστημονική καταγραφή του φαινομένου της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης παιδιών στην Ελλάδα θα αποτελέσει τη βάση για μετέπειτα έρευνα και για γόνιμο επιστημονικό διάλογο που θα συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση των θεσμικών φορέων της Πολιτείας, των διωκτικών αρχών, της Δικαιοσύνης, των μέσων ενημέρωσης και του κοινού.