Στην ευρύτερη περιοχή των ιστορικών Καλαβρύτων -με τις αυθεντικές και αναλλοίωτες στο χρόνο πινελιές παράδοσης και την ευρύτερη ορεινή περιοχή του Βουραϊκού, του Χελμού, του Ερύμανθου και του Αροάνιου- μπορεί κάποιος να απολαύσει τα δροσερά πλατάνια και τα υπέροχα, ορμητικά, βοερά νερά.
Αφήνοντας πίσω μας την Κλειτορία, ανηφορίζουμε προς το Σπήλαιο των Λιμνών, περνώντας από τη Γλάστρα, ένα μικρό καταπράσινο χωριό. Σιγά-σιγά οι υπέροχες βουνοκορφές του Χελμού δεσπόζουν με τον όγκο τους. Από τη διασταύρωση για το Πλανητέρο πηγαίνουμε ευθεία και αριστερά για να φτάσουμε στο Σπήλαιο των Λιμνών, στο χωριό Καστρία, 9 μόλις χιλιόμετρα από την Κλειτορία. Ηυποδομή του εξωτερικού χώρου εκπλήσσει τον επισκέπτη. Το ξύλο και η λαξευτή πέτρα κυριαρχούν, ενώ ο πλακόστρωτος ανηφορικός δρόμος μας οδηγεί στο μικρό καφενείο-εκδοτήριο εισιτηρίων.
Η ξενάγηση στο εσωτερικό του Σπηλαίου των Λιμνών διαρκεί περίπου 35 λεπτά και αφήνει έκθαμβους τους επισκέπτες με την άγρια, μοναδική ομορφιά. Ομορφιά εκατομμυρίων χρόνων που μπορούμε να απολαύσουμε στα μόλις 500 άρτια οργανωμένα και εκμεταλλεύσιμα μέτρα (από το 2.000 συνολικά). Οι αλλεπάλληλες κλιμακωτές, σε τρεις ορόφους, λίμνες του το καθιστούν μοναδικό σε όλο τον κόσμο. Στις πανύψηλες (μέχρι 30 μέτρα) οροφές του κρέμονται «καταρράκτες» και «μέδουσες» που σε συναρπάζουν με την ομορφιά τους.
Κατηφορίζοντας προς το Πλανητέρο, στην πρώτη διασταύρωση που συναντάμε μπαίνουμε αριστερά. Ο δρόμος συναντιέται με τα βοερά και ήρεμα νερά του Αροάνιου ποταμού. Τα πλατάνια σκεπάζουν τις όχθες του και κάνουν τη διαδρομή ονειρική, μέχρι να φτάσουμε στην πέτρινη ταβέρνα «Πλανητέρο» με το πεστροφείο.
Αφήνουμε την ταβέρνα και οδεύουμε προς τις πηγές. Η διαδρομή είναι εκπληκτική, το ποτάμι τρέχει δίπλα στο δρόμο αντίθετα με την κατεύθυνσή μας. Φθάνουμε στην άκρη του βουνού στους πρόποδες του Χελμού, στο μαγευτικό πλατανόδασος. Εδώ που ο θρυλικός Πλανητέρος νίκησε το «ξωτικό του βάτου» και απελευθέρωσε τις πηγές του Αροάνιου ποταμού για να ξεχυθούν στην υπέροχη αχαϊκή γη. Συνεχίζουμε το ταξίδι μας για τα Τριπόταμα αφού περάσουμε και πάλι από Κλειτορία και μπούμε στο δρόμο Τρίπολης - Πάτρας. Εδώ η διαδρομή προδιαθέτει για κάτι το εξαιρετικό. Ο ορεινός όγκος αριστερά μας καταπράσινος, ζωντανός, φωτεινός, ήρεμος.
Διασχίζουμε 35 περίπου χιλιόμετρα δυτικά αφήνοντας πίσω μας κάποια μικρά γραφικά χωριά και φτάνουμε στα πραγματικά υπέροχα Τριπόταμα. Ακριβώς στα σύνορα των νομών Αχαΐας, Αρκαδίας και Ηλείας και στις απολήξεις του Χελμού, του Αφροδίσιου και του Ερύμανθου ποταμού.
Η ομορφιά του χωριού γίνεται με την πρώτη ματιά αντιληπτή και το μοναδικό πέτρινο τοξωτό γεφύρι του το κάνει ιδιαίτερα γραφικό. Ένα στολίδι που ευτυχώς παρέμεινε για να μας θυμίζει πως τα πραγματικά κομψοτεχνήματα είναι αιώνια. Κάτω από το γεφύρι και κατά μήκος της νοτιοδυτικής πλευράς του χωριού κυλάει ο Ερύμανθος.
Ολόκληρη η περιοχή φημίζεται για την πανάρχαια ιστορία της. Για την ιστορία της αρχαίας Αζανίδος με τον αρχαίο Κλείτορα, τους Λουσούς, την Ψωφίδα όπου σύμφωνα με το Δελφικό Μαντείο είχε την τύχη να φιλοξενήσει τον ευτυχέστερο άνθρωπο, τον Αγλαό, ο οποίος έζησε απόλυτα ευτυχής γευόμενος όλες τις φυσικές απολαύσεις της περιοχής.
Μετά τα Τριπόταμα και την Ψωφίδα παίρνουμε το δρόμο προς τα Καλάβρυτα. Ανηφορίζουμε περίπου 5 χιλιόμετρα μέχρι την πρώτη διασταύρωση. Μπαίνουμε αριστερά και βρίσκουμε το Λιβάρτζι και το Λεχούρι, δύο αρχοντοχώρια χωμένα στο πράσινο και με άφθονα κρυστάλλινα τρεχούμενα νερά. Ξανά πίσω στη διασταύρωση και με κατεύθυνση ανατολικά, φτάνουμε στο ορεινό χωριό Αγρίδι (850 μέτρα) και στη συνέχεια στη κοινότητα Αροανία. Ένα πραγματικά όμορφο και αρκετά μεγάλο χωριό, με παραδοσιακά ψηλά αρχοντόσπιτα, σκαρφαλωμένα στα 930 μέτρα.
Λες και ο Χελμός δεν έχει τελειωμό. Φτάνουμε στον Πριόλιθο, ένα μαρτυρικό χωριό που τον Απρίλιο του 1944 κάηκε από τους Γερμανούς. Από εδώ το τοπίο ηρεμεί, ενώ σιγα-σιγά πλησιάζουμε τα ιστορικά Καλάβρυτα.
Προηγείται όμως η μονή της Αγίας Λαύρας. Η ιστορία της ξεκινά από το 961 και αποτελεί το μεγαλύτερο μνημείο τους έθνους. Εδώ ξεκίνησε η επανάσταση του 1821 και ως εθνικό ορμητήριο στέκει αγέρωχη για να θυμίζει μνήμες και μαρτύρια. Βρίσκεται 6 μόλις χιλιόμετρα νότια των Καλαβρύτων σε ένα λόφο, χωμένη μέσα σε ένα δάσος από κυπαρίσσια και άλλα καρποφόρα δέντρα. Εδώ φυλάσσεται το Λάβαρο του Αγώνα και άλλα πολλά πολύτιμα κειμήλια στο μικρό μουσείο της μαρτυρικής μονής που δεν γλίτωσε από το μένος των Γερμανών κατακτητών στις 14 Δεκεμβρίου του 1943.
Μπαίνοντας στην κωμόπολη των Καλαβρύτων -με τα πολλά πηγαία νερά (καλα-βρύτα) και με τους 2.000 περίπου μόνιμους κατοίκους- αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για ένα σταθμό διαμονής με αρκετές επιλογές. Το άρτια οργανωμένο χιονοδρομικό κέντρο με τις 6 υπέροχες πίστες και τα καταφύγια αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες επισκέπτες, λάτρεις των χειμερινών σπορ. Βρίσκεται 15 χιλιόμετρα ανατολικά των Καλαβρύτων στις βόρειες πλαγιές του Χελμού σε υψόμετρο 2.100 μέτρων.
Στην κεντρική πλατεία με τα θεόρατα πλατάνια, μπορεί κάποιος να την επισκεφθεί την επιβλητική εκκλησία της κοιμήσεως της Θεοτόκου και το μικρό εκκλησάκι απέναντι, την Αγία Κυριακή.
Δεν πρέπει να παραλείψουμε να επισκεφτούμε και τον πέτρινο γραφικό σιδηροδρομικό σταθμό των Καλαβρύτων. Από εδώ ξεκινά το μικρό τρενάκι –ο «οδοντοτός»- που από το 1896 ταξιδεύει πότε κόντρα και πότε προς την ίδια κατεύθυνση με το ορμητικό ποτάμι του Βουραϊκού.
Η διαδρομή είναι μοναδική. Το αιωνόβιο τρενάκι περνά μέσα από χαράδρες και σπηλιές, πάνω από γέφυρες, ανάμεσα από τεράστια κατακόρυφα βράχια, πάνω από τα ορμητικά νερά του Βουραϊκού που σε ορισμένα σημεία δημιουργούν τεράστιους καταρράκτες.
Το τρένο περνά πρώτα από το σταθμό της Τρικλιάς, ενώ στη συνέχεια σταματά στο μικρό και πολύ γραφικό σταθμό της Ζαχλωρούς, απ' όπου ξεκινά το μονοπάτι που καταλήγει στο Μέγα Σπήλαιο σε υψόμετρο 924 μέτρων. Ο «οδοντοτός» τελειώνει τη διαδρομή του στο πανέμορφο Διακοπτό.
