Δεκέμβρης 2008

Η Αντιμετώπιση της Νεανικής Βίας
www.tsigris.gr

Τα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα στην διεθνή εικόνα της χώρας, αύξησαν τα επίπεδα ανασφάλειας των πολιτών, μείωσαν την αξιοπιστία των διωκτικών αρχών και τραυμάτισαν της σχέση εμπιστοσύνης των πολιτών με το κράτος.

Προκειμένου να αποφευχθούν παρόμοια περιστατικά στο μέλλον θα πρέπει να αποφασισθεί εφαρμογή μιας μακρόπνοης αντεγκληματικής πολιτικής που θα επιτρέπει στις διωκτικές αρχές να επιχειρούν με βάση προαποφασισμένα «σενάρια κρίσεων» που θα ενεργοποιούνται άμεσα, που θα κινούνται στο πλαίσιο της νομιμότητας και θα σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Θα πρέπει, με άλλα λόγια, να εφαρμοσθεί ένα μακροπρόθεσμο δόγμα αντεγκληματικής πολιτικής μελετώντας τις πραγματικές ανάγκες της χώρας για αστυνόμευση και να δημιουργηθεί μια αποτελεσματική αστυνομία, που θα τηρεί τη νομιμότητα και θα σέβεται τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών.

Όμως, μόνο με την αστυνόμευση και την καταστολή δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα σύγχρονα φαινόμενα βίας που έχουν τις ρίζες τους στις κοινωνικές αντιφάσεις και τα ατομικά αδιέξοδα. Πρέπει ταυτόχρονα να κινηθούμε και στο επίπεδο της πρόληψης. Πρέπει, δηλαδή, να διαγνώσουμε τις αιτίες που παράγουν την παραβατικότητα της νέας γενιά και να προσπαθήσουμε να δώσουμε πειστικές απαντήσεις.

Έχει αποδειχθεί ότι οι νέοι με παραβατικό ιστορικό (π.χ. πρόκληση επεισοδίων, φθορά ξένης ιδιοκτησίας, κλπ), παρουσιάζουν αντίστοιχα προβλήματα στην οικογένεια και το σχολείο, με αποτέλεσμα να καταφεύγουν σε παραβατικές ομάδες, προκειμένου να αναπληρώσουν εκεί την ανθρώπινη επικοινωνία και την αναγνώριση που τους λείπει. Πρέπει να συμπέσουν ταυτόχρονα τρεις παράγοντες προκειμένου να υπάρξει σοβαρή πιθανότητα να εκδηλώσει κάποιος νέος παραβατική συμπεριφορά. Πρέπει, δηλαδή, να υπάρξει ένας συνδυασμός φτώχειας, εγκληματικού παρελθόντος της ίδιας της οικογένειας και έλλειψης ελέγχου των γονέων προς το παιδί.

Προκειμένου να προληφθεί μια μελλοντική έξαρση της παραβατικότητας των νέων θα πρέπει να δοθούν περισσότερες ευκαιρίες στους νέους ανθρώπους και να διασφαλισθούν τα μέσα για την επίτευξή τους, να επαναπροσδιορισθούν οι στόχοι της νέας γενιάς, να μειωθεί η ανεργία, να αυξηθεί το βιοτικό και το εκπαιδευτικό επίπεδο των πολιτών, να αναβαθμισθεί το κοινωνικό κράτος, να μειωθεί το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ πλουσίων και φτωχών, να ενσωματωθούν οι μειονοτικές ομάδες του πληθυσμού (με πρώτα και κύρια τους οικονομικούς μετανάστες) και να στηριχθούν οι θεσμοί της οικογένειας και του σχολείου. Πρέπει, δηλαδή, να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να εκλείψουν οι παράγοντες κοινωνικής παθογένειας και να οικοδομηθεί μια κοινωνία συνοχής και αλληλεγγύης με ίσες ευκαιρίες για όλους.